登高

登高原文：

归去来，归期不可违。相见故明月，浮云共我归。
脱胎而去复还胎，因果成书语也该。毕竟此身化何物，裸虫门类广难猜。
挂冠早厌承明庐，文采风流意自如。视草烟云生笔札，倚楼星月满郊墟。才高司马曾难蜀，官似虞卿懒著书。天上词垣谁独步，纷纷空自笑黔驴。
曳杖登春台，万物含光辉。天地岂不大，孤云独无依。我友在东海，古屋弦湘妃。昔醉芙蓉浦，今掩桃李扉。不见已三年，何由会王畿。赠子青玉案，报我紫金鞿。日暗牛羊下，月明乌鹊飞。有生共如此，扰扰徒增欷。
云芝九干麦双岐，盍有嘉生瑞圣时。玉殿称觞闻好语，时教张补撰宫词。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。

登高拼音解读：

guī qù lái ，guī qī bú kě wéi 。xiàng jiàn gù míng yuè ，fú yún gòng wǒ guī 。
tuō tāi ér qù fù hái tāi ，yīn guǒ chéng shū yǔ yě gāi 。bì jìng cǐ shēn huà hé wù ，luǒ chóng mén lèi guǎng nán cāi 。
guà guàn zǎo yàn chéng míng lú ，wén cǎi fēng liú yì zì rú 。shì cǎo yān yún shēng bǐ zhá ，yǐ lóu xīng yuè mǎn jiāo xū 。cái gāo sī mǎ céng nán shǔ ，guān sì yú qīng lǎn zhe shū 。tiān shàng cí yuán shuí dú bù ，fēn fēn kōng zì xiào qián lǘ 。
yè zhàng dēng chūn tái ，wàn wù hán guāng huī 。tiān dì qǐ bú dà ，gū yún dú wú yī 。wǒ yǒu zài dōng hǎi ，gǔ wū xián xiāng fēi 。xī zuì fú róng pǔ ，jīn yǎn táo lǐ fēi 。bú jiàn yǐ sān nián ，hé yóu huì wáng jī 。zèng zǐ qīng yù àn ，bào wǒ zǐ jīn jī 。rì àn niú yáng xià ，yuè míng wū què fēi 。yǒu shēng gòng rú cǐ ，rǎo rǎo tú zēng xī 。
yún zhī jiǔ gàn mài shuāng qí ，hé yǒu jiā shēng ruì shèng shí 。yù diàn chēng shāng wén hǎo yǔ ，shí jiāo zhāng bǔ zhuàn gōng cí 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

登高相关翻译

③鹞：一种非常凶狠的鸟类，鹰的一种，似鹰而小。罗：捕鸟用的网。
⑷四海：指全国。闲田：没有耕种的田。
说：同“悦”。彼：语助词。平生：平时，这里指平生的志趣、素志。

登高相关赏析

上片可说是用实笔摹绘灯花由初绽到盛开的过程，下片则是以虚笔来称赞灯花之美，简直可称巧夺天工。
该词曲笔传情，以乐写哀，将沉痛的思念寄托在平淡的语句和豁达的理性思考之中，在同类题材的词作中显得别致新颖，发人深思。许昂霄《词综偶评》谓“情知春去后”二句，“淡语有深致，咀之无穷。”
“自别后、风亭月榭孤欢聚。”“自别后”以下，直接“乡关何处”，而加以发挥。“风亭”七字，回忆过往，嗟叹今夕。昔日良辰美景，胜地欢游，现在只有孤舟一人，乡情郁郁，而用一“孤”字将今昔分开，意谓亭榭风月依然，但人却不能欢聚，就把它们辜负了。想到这里，诗人离愁更浓，故接着唱出全词的最强音。

作者介绍

汪万於 歙县人，字叔振。宪宗时，为江陵府户曹参军。工诗。