柳毅传

柳毅传原文：

谪仙昔醉采石时，酒翻宫锦春淋漓。眼空四海无馀子，江风江月吾心知。江风吹酒酒不醒，举杯邀月还对影。愿将江水变春醅，一醉千年长酩酊。云卧八极凌倒景，人间万事何足省。夜郎归来逾五岭，逸才壮志嗟不骋。丈夫胸次存耿耿，有酒不饮真不幸。我来酹酒江之濆，春草几绿三尺坟。当年有孙为收骨，捉月之说谁尔云。骚魂已远招不得，千年相对空相忆。浩歌一曲清泪滴，江水滔滔风瑟瑟。
居閒遂成懒，春来偶寻胜。杖策穷冥搜，此约先已订。禹穴几千载，宫墙馀数仞。梅梁严护呵，玉笥肃清静。石刻经雨昏，谷响随风应。旌旗忆东游，弓剑遗南镇。虽无群后朝，犹闻六飞骋。念哉水土平，济此烝黎病。鱼鳖未忘忧，家室何由庆。端拜诚素心，兹游复乘兴。兴尽扁舟还，叹息二难并。重来会有期，行止由天定。
献楚曾怀璧，游齐未善竽。悠然对秋水，一笑醉村酤。云起罗浮树，波含合浦珠。相逢犹有待，明月未应孤。
黄子人谈不容口，岂与常人计升斗。文章屈宋中阻艰，子欲一身追使还。离骚憭栗悲草木，幽音细出芒丝间。阳春绝句自云上，折杨何烦嗑然赏。横经高辩一室惊，乍似远人迷广城。隔河相和独许我，枯卉亦有条之荣。廖君不但西南美，谁见今人如是子。多髯府掾正可谑，蛮语参军宁素喜。君不见古来皆醉餔糟难，沐浴何须仍振弹。斲冰无处用兰拽，芙容木末安能攀。只无相报青玉案，自有平子愁关山。
秋迥孤云倦，山深暮雨多。经年忍留滞，良会惜蹉跎。契阔劳传语，优游暂养疴。春波动江汉，命棹傥来过。
素籥中分漏箭迟，玉盘飞上绛河涯。自缘人意誇今夜，岂是蟾光胜旧时。千里放开天地景，一轮题尽古今诗。吴刚树下遥相许，来岁春风此处期。
佳节名山万古开，是谁曾此坐崔嵬。烟扉霞馆依稀见，红翠青鸾缥缈回。涧水独怜归海去，秋风何事逐人来。会须更上浮云顶，虎豹相逢莫浪猜。

柳毅传拼音解读：

zhé xiān xī zuì cǎi shí shí ，jiǔ fān gōng jǐn chūn lín lí 。yǎn kōng sì hǎi wú yú zǐ ，jiāng fēng jiāng yuè wú xīn zhī 。jiāng fēng chuī jiǔ jiǔ bú xǐng ，jǔ bēi yāo yuè hái duì yǐng 。yuàn jiāng jiāng shuǐ biàn chūn pēi ，yī zuì qiān nián zhǎng mǐng dǐng 。yún wò bā jí líng dǎo jǐng ，rén jiān wàn shì hé zú shěng 。yè láng guī lái yú wǔ lǐng ，yì cái zhuàng zhì jiē bú chěng 。zhàng fū xiōng cì cún gěng gěng ，yǒu jiǔ bú yǐn zhēn bú xìng 。wǒ lái lèi jiǔ jiāng zhī pēn ，chūn cǎo jǐ lǜ sān chǐ fén 。dāng nián yǒu sūn wéi shōu gǔ ，zhuō yuè zhī shuō shuí ěr yún 。sāo hún yǐ yuǎn zhāo bú dé ，qiān nián xiàng duì kōng xiàng yì 。hào gē yī qǔ qīng lèi dī ，jiāng shuǐ tāo tāo fēng sè sè 。
jū jiān suí chéng lǎn ，chūn lái ǒu xún shèng 。zhàng cè qióng míng sōu ，cǐ yuē xiān yǐ dìng 。yǔ xué jǐ qiān zǎi ，gōng qiáng yú shù rèn 。méi liáng yán hù hē ，yù sì sù qīng jìng 。shí kè jīng yǔ hūn ，gǔ xiǎng suí fēng yīng 。jīng qí yì dōng yóu ，gōng jiàn yí nán zhèn 。suī wú qún hòu cháo ，yóu wén liù fēi chěng 。niàn zāi shuǐ tǔ píng ，jì cǐ zhēng lí bìng 。yú biē wèi wàng yōu ，jiā shì hé yóu qìng 。duān bài chéng sù xīn ，zī yóu fù chéng xìng 。xìng jìn biǎn zhōu hái ，tàn xī èr nán bìng 。zhòng lái huì yǒu qī ，háng zhǐ yóu tiān dìng 。
xiàn chǔ céng huái bì ，yóu qí wèi shàn yú 。yōu rán duì qiū shuǐ ，yī xiào zuì cūn gū 。yún qǐ luó fú shù ，bō hán hé pǔ zhū 。xiàng féng yóu yǒu dài ，míng yuè wèi yīng gū 。
huáng zǐ rén tán bú róng kǒu ，qǐ yǔ cháng rén jì shēng dòu 。wén zhāng qū sòng zhōng zǔ jiān ，zǐ yù yī shēn zhuī shǐ hái 。lí sāo liáo lì bēi cǎo mù ，yōu yīn xì chū máng sī jiān 。yáng chūn jué jù zì yún shàng ，shé yáng hé fán kē rán shǎng 。héng jīng gāo biàn yī shì jīng ，zhà sì yuǎn rén mí guǎng chéng 。gé hé xiàng hé dú xǔ wǒ ，kū huì yì yǒu tiáo zhī róng 。liào jun1 bú dàn xī nán měi ，shuí jiàn jīn rén rú shì zǐ 。duō rán fǔ yuàn zhèng kě xuè ，mán yǔ cān jun1 níng sù xǐ 。jun1 bú jiàn gǔ lái jiē zuì bū zāo nán ，mù yù hé xū réng zhèn dàn 。zhuó bīng wú chù yòng lán zhuài ，fú róng mù mò ān néng pān 。zhī wú xiàng bào qīng yù àn ，zì yǒu píng zǐ chóu guān shān 。
qiū jiǒng gū yún juàn ，shān shēn mù yǔ duō 。jīng nián rěn liú zhì ，liáng huì xī cuō tuó 。qì kuò láo chuán yǔ ，yōu yóu zàn yǎng kē 。chūn bō dòng jiāng hàn ，mìng zhào tǎng lái guò 。
sù yào zhōng fèn lòu jiàn chí ，yù pán fēi shàng jiàng hé yá 。zì yuán rén yì kuā jīn yè ，qǐ shì chán guāng shèng jiù shí 。qiān lǐ fàng kāi tiān dì jǐng ，yī lún tí jìn gǔ jīn shī 。wú gāng shù xià yáo xiàng xǔ ，lái suì chūn fēng cǐ chù qī 。
jiā jiē míng shān wàn gǔ kāi ，shì shuí céng cǐ zuò cuī wéi 。yān fēi xiá guǎn yī xī jiàn ，hóng cuì qīng luán piāo miǎo huí 。jiàn shuǐ dú lián guī hǎi qù ，qiū fēng hé shì zhú rén lái 。huì xū gèng shàng fú yún dǐng ，hǔ bào xiàng féng mò làng cāi 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

柳毅传相关翻译

①早岁：早年，年轻时。那：即“哪”。世事艰：指抗金大业屡遭破坏。“中原”句：北望中原，收复故土的豪迈气概坚定如山。中原北望，“北望中原”的倒文。气，气概。
③啼鸟：鸟的啼叫声。

柳毅传相关赏析

若乃少昊司辰，蓐收整辔。严霜初降，凉风萧瑟。长吟远慕，哀鸣感类。音声凄以激扬，容貌惨以憔悴。闻之者悲伤，见之者陨泪。放臣为之屡叹，弃妻为之歔欷。

作者介绍

王瑀 玄宗时人。天宝三载(743)作诗送贺知章归会稽，《会稽掇英总集》卷二收此诗。《全唐诗续拾》据之收入。