虞美人·曲阑深处重相见

虞美人·曲阑深处重相见原文：

朔风吹南山，黄叶满一屋。扫之向墙隅，然薪一冬足。田畴虽不广，常满瓮头粟。闭户无所营，时还把书读。
杜诗诧蜀险，高有石匮阁。安知居庸口，可掠太白脚。马行已崇巅，鸟度尚层壑。林蹊旷迷辙，崖井荒留幕。俯疑日沈车，阒若风鼓橐。玄云倏扬旟，朱霞粲涂鞟。数驿程匪赊，袭裘寒更薄。客魂逢酒销，鬼胆因诗愕。蟠木将为容，胡绳未宜索。严召戒晨趋，澄旻际秋廓。紫微晶焕烂，瀚海气冥漠。腰无两鞬属，道有五丁凿。弭辔谁所援，还衡犹屡错。小息树吟旌，争先厉词锷。非开石首筵，似听郾城柝。巨敌无前勍，偏师当后却。
驾次南郊展祀时，千官扈从肃朝仪。瑶台露下天花散，玉宇春回斗柄移。大乐伫看来彩凤，斋宫乂见产灵芝。微臣何幸陪禋祀，恭拜彤庭一献诗。
天下南北车书通，行人点点过汴宫。空馀艮岳一拳土，黯惨如雪吹不融。平乘楼上王夷甫，一流中外泪如雨。西风羽扇不障尘，更是莲子随根去。政事堂中三相公，往往退食如夔龙。少年恸哭不见用，一语不合面发红。八年流落无处所，合眼当朝遽如许。忠魂不到海门潮，别殿芙蓉废为圃。茫茫古路日平西，不信金铜不泪垂。浮沈亲故懒相问，白发唯有春风知。李侯髀肉堪流涕，同谷哀吟越州弟。买丝刺绣刺未成，公子翩翩雁书至。飘飘起望白云间，裘雪牛车度赤山。年馀七十能几见，我且欲往穷当还。平生高李经行处，寂寞断桥漂落絮。不知到日似枯鱼，泪入黄河别鲂鱮。当空殿阁密云团，曾和薰弦接羽翰。至今尚留花石否，杜鹃再赋长恨端。苏州正念东邻女，伤心更遇杨开府。语言憔悴敢分明，买酒行浇茂陵土。
香霭瑶坛恭蒇事，帝真幢节控神飙。朱陵紫府传丹检，白鹤青鸾下碧霄。翅影乱随幡影飏，吭音浑与玉音调。众眸瞻睹同称赞，孰谓仙禽不可招。
花里逢君倒玉卮，情多未语又伤离。檐前碧柳如相怨，绾尽长条知为谁。
日斛葡萄剩有馀，一官不换只閒居。窗含烟气虞山近，门掩秋声栗树疏。鸿雁去来知几度，鸡虫得失竟何如！丈夫高盖非无日，聊遣閒情赋《子虚》。
风烟错漠路崎崟，倦客羁臣泪满襟。何事道人常把玩，只应无复去来心。

虞美人·曲阑深处重相见拼音解读：

shuò fēng chuī nán shān ，huáng yè mǎn yī wū 。sǎo zhī xiàng qiáng yú ，rán xīn yī dōng zú 。tián chóu suī bú guǎng ，cháng mǎn wèng tóu sù 。bì hù wú suǒ yíng ，shí hái bǎ shū dú 。
dù shī chà shǔ xiǎn ，gāo yǒu shí kuì gé 。ān zhī jū yōng kǒu ，kě luě tài bái jiǎo 。mǎ háng yǐ chóng diān ，niǎo dù shàng céng hè 。lín qī kuàng mí zhé ，yá jǐng huāng liú mù 。fǔ yí rì shěn chē ，qù ruò fēng gǔ tuó 。xuán yún shū yáng yú ，zhū xiá càn tú kuò 。shù yì chéng fěi shē ，xí qiú hán gèng báo 。kè hún féng jiǔ xiāo ，guǐ dǎn yīn shī è 。pán mù jiāng wéi róng ，hú shéng wèi yí suǒ 。yán zhào jiè chén qū ，chéng mín jì qiū kuò 。zǐ wēi jīng huàn làn ，hàn hǎi qì míng mò 。yāo wú liǎng jiān shǔ ，dào yǒu wǔ dīng záo 。mǐ pèi shuí suǒ yuán ，hái héng yóu lǚ cuò 。xiǎo xī shù yín jīng ，zhēng xiān lì cí è 。fēi kāi shí shǒu yàn ，sì tīng yǎn chéng tuò 。jù dí wú qián qíng ，piān shī dāng hòu què 。
jià cì nán jiāo zhǎn sì shí ，qiān guān hù cóng sù cháo yí 。yáo tái lù xià tiān huā sàn ，yù yǔ chūn huí dòu bǐng yí 。dà lè zhù kàn lái cǎi fèng ，zhāi gōng ài jiàn chǎn líng zhī 。wēi chén hé xìng péi yīn sì ，gōng bài tóng tíng yī xiàn shī 。
tiān xià nán běi chē shū tōng ，háng rén diǎn diǎn guò biàn gōng 。kōng yú gèn yuè yī quán tǔ ，àn cǎn rú xuě chuī bú róng 。píng chéng lóu shàng wáng yí fǔ ，yī liú zhōng wài lèi rú yǔ 。xī fēng yǔ shàn bú zhàng chén ，gèng shì lián zǐ suí gēn qù 。zhèng shì táng zhōng sān xiàng gōng ，wǎng wǎng tuì shí rú kuí lóng 。shǎo nián tòng kū bú jiàn yòng ，yī yǔ bú hé miàn fā hóng 。bā nián liú luò wú chù suǒ ，hé yǎn dāng cháo jù rú xǔ 。zhōng hún bú dào hǎi mén cháo ，bié diàn fú róng fèi wéi pǔ 。máng máng gǔ lù rì píng xī ，bú xìn jīn tóng bú lèi chuí 。fú shěn qīn gù lǎn xiàng wèn ，bái fā wéi yǒu chūn fēng zhī 。lǐ hóu bì ròu kān liú tì ，tóng gǔ āi yín yuè zhōu dì 。mǎi sī cì xiù cì wèi chéng ，gōng zǐ piān piān yàn shū zhì 。piāo piāo qǐ wàng bái yún jiān ，qiú xuě niú chē dù chì shān 。nián yú qī shí néng jǐ jiàn ，wǒ qiě yù wǎng qióng dāng hái 。píng shēng gāo lǐ jīng háng chù ，jì mò duàn qiáo piāo luò xù 。bú zhī dào rì sì kū yú ，lèi rù huáng hé bié fáng yú 。dāng kōng diàn gé mì yún tuán ，céng hé xūn xián jiē yǔ hàn 。zhì jīn shàng liú huā shí fǒu ，dù juān zài fù zhǎng hèn duān 。sū zhōu zhèng niàn dōng lín nǚ ，shāng xīn gèng yù yáng kāi fǔ 。yǔ yán qiáo cuì gǎn fèn míng ，mǎi jiǔ háng jiāo mào líng tǔ 。
xiāng ǎi yáo tán gōng chǎn shì ，dì zhēn zhuàng jiē kòng shén biāo 。zhū líng zǐ fǔ chuán dān jiǎn ，bái hè qīng luán xià bì xiāo 。chì yǐng luàn suí fān yǐng yáng ，kēng yīn hún yǔ yù yīn diào 。zhòng móu zhān dǔ tóng chēng zàn ，shú wèi xiān qín bú kě zhāo 。
huā lǐ féng jun1 dǎo yù zhī ，qíng duō wèi yǔ yòu shāng lí 。yán qián bì liǔ rú xiàng yuàn ，wǎn jìn zhǎng tiáo zhī wéi shuí 。
rì hú pú táo shèng yǒu yú ，yī guān bú huàn zhī jiān jū 。chuāng hán yān qì yú shān jìn ，mén yǎn qiū shēng lì shù shū 。hóng yàn qù lái zhī jǐ dù ，jī chóng dé shī jìng hé rú ！zhàng fū gāo gài fēi wú rì ，liáo qiǎn jiān qíng fù 《zǐ xū 》。
fēng yān cuò mò lù qí yín ，juàn kè jī chén lèi mǎn jīn 。hé shì dào rén cháng bǎ wán ，zhī yīng wú fù qù lái xīn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

虞美人·曲阑深处重相见相关翻译

②缛彩：也作“縟采”，绚丽的色彩。
④随意：任凭。春芳：春天的花草。歇：消散，消失。王孙：原指贵族子弟，后来也泛指隐居的人。留：居。

虞美人·曲阑深处重相见相关赏析

此词绝不同于一般滞于物象的咏物词，它纯然从空际著笔，空灵荡漾，不即不离，写出红白桃花之高标逸韵，境界愈推愈高远，令人玩味无极而神为之一旺。就艺术而言，可以说是词中之逸品。

秋风兰蕙化为茅，南国凄凉气已消。只有所南心不改，泪泉和墨写离骚。

作者介绍

王恕 王恕，字道原（《舆地纪胜》卷五七）。孝宗乾道六年（一一七○）知瑞安（清乾隆《瑞安县志》卷四）。淳熙十五年（一一八八），为郴州通判（明万历《郴州志》卷二）。今录诗二首。