增广贤文·上集

增广贤文·上集原文：

春入残冬梅尚迟，岁除今夕客才知。门前已见桃符换，灯下犹堪柏酒持。三载地偏成断梗，九重天远独倾葵。生盆爆竹无心久，漫逐儿嬉亦一奇。
大药何年窃得灵，广寒去伴月长生。至今弱羽沾馀沥，犹作当时杵臼声。
温奴误躏骊山陌，上帝依然秘真迹。欲窥日表少传神，但觅云仍便灾石。河南急利射雕手，除却率更谁劲敌。只字宁输永师贵，八法疑从白云获。纵令学步太婵娟，肯作重儓依俗格。颠米何劳据舷取，王孙已为炊玉易。对展双疑雕鹗翻，别看总是云霞色。未从道士换鹅群，要与君王留马式。小儒岂解襄阳狡，偶然弓失偶然得。枯树支屏未为复，位武经镵亦非匹。即容怀瓘中下估，试与绍京千万直。笑杀萧斋一字萧，少室山人为卖宅。
捉捕复捉捕，莫捉狐与兔。狐兔藏窟穴，豺狼妨道路。道路非不妨，最忧蝼蚁聚。豺狼不陷阱，蝼蚁潜幽蠹。切切主人窗，主人轻细故。延缘蚀dw栌，渐入栋梁柱。梁栋尽空虚，攻穿痕不露。主人坦然意，昼夜安寝寤。网罗布参差，鹰犬走回互。尽力穷窟穴，无心自还顾。客来歌捉捕，歌竟泪如雨。岂是惜狐兔，畏君先后误。愿君扫梁栋，莫遣蝼蚁附。次及清道涂，尽灭豺狼步。主人堂上坐，行客门前度。然后巡野田，遍张畋猎具。外无枭獍援，内有熊罴驱。狡兔掘荒榛，妖狐熏古墓。用力不足多，得禽自无数。畏君听未详，听客有明喻。虮虱谁不轻，鲸鲵谁不恶。在海尚幽遐，在怀交秽污。歌此劝主人，主人那不悟。不悟还更歌，谁能恐违忤。
桃生叶婆娑，枝叶四向多。高未出墙颠，蒿苋相凌摩。植之三年馀，今年初试花。秋来已成实，其阴良已嘉。青蝉不来鸣，安得迅羽过。常恶牵丝虫，蒙幂成网罗。顾托戏儿童，勿折吾柔柯。明年结其实，磊磊充汝家。
蓬莱山上白云宫，彷佛仙家遇赤松。岁改不妨瑶草绿，春来又见小桃红。丹砂曾问容成子，玉液真传白兔翁。欲把青囊与君说，年来万虑巳成空。
冰霜啮尽齿将枯，不藉程婴为保孤。万里独归双白璧，半生惟听几慈乌。床头手泽书犹在，梦里风涛气未苏。见说亲教范滂传，有时扶杖更喑呜。

增广贤文·上集拼音解读：

chūn rù cán dōng méi shàng chí ，suì chú jīn xī kè cái zhī 。mén qián yǐ jiàn táo fú huàn ，dēng xià yóu kān bǎi jiǔ chí 。sān zǎi dì piān chéng duàn gěng ，jiǔ zhòng tiān yuǎn dú qīng kuí 。shēng pén bào zhú wú xīn jiǔ ，màn zhú ér xī yì yī qí 。
dà yào hé nián qiè dé líng ，guǎng hán qù bàn yuè zhǎng shēng 。zhì jīn ruò yǔ zhān yú lì ，yóu zuò dāng shí chǔ jiù shēng 。
wēn nú wù lìn lí shān mò ，shàng dì yī rán mì zhēn jì 。yù kuī rì biǎo shǎo chuán shén ，dàn mì yún réng biàn zāi shí 。hé nán jí lì shè diāo shǒu ，chú què lǜ gèng shuí jìn dí 。zhī zì níng shū yǒng shī guì ，bā fǎ yí cóng bái yún huò 。zòng lìng xué bù tài chán juān ，kěn zuò zhòng tái yī sú gé 。diān mǐ hé láo jù xián qǔ ，wáng sūn yǐ wéi chuī yù yì 。duì zhǎn shuāng yí diāo è fān ，bié kàn zǒng shì yún xiá sè 。wèi cóng dào shì huàn é qún ，yào yǔ jun1 wáng liú mǎ shì 。xiǎo rú qǐ jiě xiāng yáng jiǎo ，ǒu rán gōng shī ǒu rán dé 。kū shù zhī píng wèi wéi fù ，wèi wǔ jīng chán yì fēi pǐ 。jí róng huái guàn zhōng xià gū ，shì yǔ shào jīng qiān wàn zhí 。xiào shā xiāo zhāi yī zì xiāo ，shǎo shì shān rén wéi mài zhái 。
zhuō bǔ fù zhuō bǔ ，mò zhuō hú yǔ tù 。hú tù cáng kū xué ，chái láng fáng dào lù 。dào lù fēi bú fáng ，zuì yōu lóu yǐ jù 。chái láng bú xiàn jǐng ，lóu yǐ qián yōu dù 。qiē qiē zhǔ rén chuāng ，zhǔ rén qīng xì gù 。yán yuán shí dwlú ，jiàn rù dòng liáng zhù 。liáng dòng jìn kōng xū ，gōng chuān hén bú lù 。zhǔ rén tǎn rán yì ，zhòu yè ān qǐn wù 。wǎng luó bù cān chà ，yīng quǎn zǒu huí hù 。jìn lì qióng kū xué ，wú xīn zì hái gù 。kè lái gē zhuō bǔ ，gē jìng lèi rú yǔ 。qǐ shì xī hú tù ，wèi jun1 xiān hòu wù 。yuàn jun1 sǎo liáng dòng ，mò qiǎn lóu yǐ fù 。cì jí qīng dào tú ，jìn miè chái láng bù 。zhǔ rén táng shàng zuò ，háng kè mén qián dù 。rán hòu xún yě tián ，biàn zhāng tián liè jù 。wài wú xiāo jìng yuán ，nèi yǒu xióng pí qū 。jiǎo tù jué huāng zhēn ，yāo hú xūn gǔ mù 。yòng lì bú zú duō ，dé qín zì wú shù 。wèi jun1 tīng wèi xiáng ，tīng kè yǒu míng yù 。jǐ shī shuí bú qīng ，jīng ní shuí bú è 。zài hǎi shàng yōu xiá ，zài huái jiāo huì wū 。gē cǐ quàn zhǔ rén ，zhǔ rén nà bú wù 。bú wù hái gèng gē ，shuí néng kǒng wéi wǔ 。
táo shēng yè pó suō ，zhī yè sì xiàng duō 。gāo wèi chū qiáng diān ，hāo xiàn xiàng líng mó 。zhí zhī sān nián yú ，jīn nián chū shì huā 。qiū lái yǐ chéng shí ，qí yīn liáng yǐ jiā 。qīng chán bú lái míng ，ān dé xùn yǔ guò 。cháng è qiān sī chóng ，méng mì chéng wǎng luó 。gù tuō xì ér tóng ，wù shé wú róu kē 。míng nián jié qí shí ，lěi lěi chōng rǔ jiā 。
péng lái shān shàng bái yún gōng ，páng fó xiān jiā yù chì sōng 。suì gǎi bú fáng yáo cǎo lǜ ，chūn lái yòu jiàn xiǎo táo hóng 。dān shā céng wèn róng chéng zǐ ，yù yè zhēn chuán bái tù wēng 。yù bǎ qīng náng yǔ jun1 shuō ，nián lái wàn lǜ sì chéng kōng 。
bīng shuāng niè jìn chǐ jiāng kū ，bú jiè chéng yīng wéi bǎo gū 。wàn lǐ dú guī shuāng bái bì ，bàn shēng wéi tīng jǐ cí wū 。chuáng tóu shǒu zé shū yóu zài ，mèng lǐ fēng tāo qì wèi sū 。jiàn shuō qīn jiāo fàn pāng chuán ，yǒu shí fú zhàng gèng yīn wū 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

增广贤文·上集相关翻译

③惶恐滩：在今江西省万安县，是赣江中的险滩。1277年，文天祥在江西被元军打败，所率军队死伤惨重，妻子儿女也被元军俘虏。他经惶恐滩撤到福建。零丁：孤苦无依的样子。
②来人：渡汉江时遇到的从家乡来的人。
（19）捣衣砧（zhēn ）：捣衣石、捶布石。

增广贤文·上集相关赏析

第三首词写渔父随缘放旷、与世无争的超然心态。先描写，后议论，景理融合，将渔父置于大好春光中来看世界，强化了渔父的“醒”眼与“笑”态，超然物外，与世无争的思想。
“鹰击长空，鱼翔浅底，万类霜天竞自由。”则是词人对自由解放的向往与追求。词人从山上、江面、天空、水底选择了几种典型景物进行描写，远近相间，动静结合，对照鲜明。这七句，为下面的抒情提供了背景，烘托了气氛。“怅寥廓，问苍茫大地。谁主沉浮？”的感叹，这一问道出了词人的雄心壮志，表现了他的博大胸怀，由写景直接转入抒怀，自然带出下半阕的抒情乐章。

作者介绍

许棠 许棠（生卒年不详），字文化，宋代诗人。咸通十二年，进士及第，曾为江宁丞。后辞官，潦倒以终，为“咸通十哲”之一。