子虚赋

子虚赋原文：

天涯除客子，何者却飘蓬。病待微阳起，诗怜小至穷。峰阴分鬼火，溪北断渔筒。闷坐梅花下，吹来酿雪风。
红绡剪就，绛蜡熔成，天然一种仙姿。竹外家风，凄凉俭薄为宜。东君苦怜消瘦，强教伊、傅粉匀脂。较量尽，胜夭桃轻俗，繁杏粗肥。好是新妆雅态，对疏蟾淡淡，薄雾霏霏。迥出红尘，轻盈玉骨冰肌。犹嫌污人颜色，谁云似、虢国娥眉。香韵别，怕满园、蜂蝶未知。
夷夏同声咏息肩，车书万里旧山川。承明台阁诸贤在，甘分林丘养暮年。
蒹葭蔼蔼树苍苍，平楚闲看益渺茫。驿路绕山多落木，孤城临水易斜阳。潮回近浦寒生雨，雁度遥天夜带霜。暂息征鞍瀛海上，烟波千里断人肠。
昔年居处虽同里，止识荆州面而已。朅来蜗舍细论文，始向灵台见吾子。夜阑相与哦新诗，珠玑璀璨皆英辞。野塘转月梅影瘦，深院风静帘旌垂。策杖园林穷胜事，心远尤惊尘世异。岂唯得助有江山，更却红裙爱文字。金盘磊落百果装，玉壶嘉醑浮清光。坐上风流俱鲍谢，况乃有子无他肠。酒行无算不可数，便欲飞身到仙府。忽然巨轴出长篇，愧我无言参也鲁。笑呼适意谈交情，共听夜鹤鸣空庭。良辰美景赏心处，喜遂四者之难并。却将健句徐推拓，三叹馀音见依约。约去辞荣归故乡，赞我纷华滋味薄。次言奎画在蓬门，乞与龙章照眼根。兹我谢氏如获宝，报以琼瑶未足论。我惭辅相初无补，偶尔逢时遇真主。但能奉此翰墨珍，庶若商那因考父。林间稚子献殷勤，只为君知爱厥亲。遗羹美意见方册，今此一举如千钧。君不见皇家已视金銮草，趣君径上长安道。忠臣须取孝子门，空谷行歌驹皎皎。
老鹅秋菊中，我欲画几画。万古天地间，且让庖羲独。
七载相怜巳久如，寸心未展祗相于。诸君怀玉空弹鹊，老汉直钩尽钓鱼。大易圈叉唯父母，上天时物在诗书。勿劳载酒询奇字，便草元文亦子虚。
来日短短去日多，百龄悠悠易蹉跎。事亲不可得而久，日短心长知奈何。帘前白日閒来度，强半光阴夜中去。长日须教十二时，时时好在承颜处。游宦因兹想故乡，铜鱼山色对高凉。家临电白城头树，走马别来凡几霜。忆昨西台著绣衣，今为花县亦忘机。寥寥廨宇秋灯下，海阔天遥有梦归。
葳蕤紫鸾鸟，口衔扶桑花。翱翔朝禹穴，双翼蔽天涯。禹穴龙葱云五彩，千峰竹箭连沧澥。玉简金书不可寻，香炉天柱依然在。为刑白马登天坛，冉冉龙舆望不还。四岳衣冠归郁水，诸侯玉帛待涂山。涂山南去阳明洞，酌酒秦皇三石瓮。白鹤吟笙射的来，仙人荡楫樵风送。樵风飒飒铸溪滨，当年此地成纯钧。雷公为鼓阴阳炭，天帝来看龙虎文。烂如列星罗太乙，皎若芙蓉含夜月。登高山兮临深渊，一麾敌国皆流血。嗟予亦是风胡流，心与天通事远游。君王未雪夫椒耻，臣子难宽范蠡谋。玩弄仇雠股掌上，六千君子为吾养。繇来举事随天时，阴谋逆德蹈危机。天地相参功乃就，援枹提鼓莫迟迟。避迟兮奈何，冲风忽起澥扬波。逢君玄夷苍水使，授受天书鸟迹多。承以文璜覆盘石，昔年宛委山中得。深藏不使鬼神知，默诵尝将符谶测。符谶今归大帻人，云台二十八星陈。我着羊裘渔大泽，君攀凤翼上天津。天津迢遥接具茨，牧童七岁为轩师。天授英雄非偶尔，何减黄公遇下邳。

子虚赋拼音解读：

tiān yá chú kè zǐ ，hé zhě què piāo péng 。bìng dài wēi yáng qǐ ，shī lián xiǎo zhì qióng 。fēng yīn fèn guǐ huǒ ，xī běi duàn yú tǒng 。mèn zuò méi huā xià ，chuī lái niàng xuě fēng 。
hóng xiāo jiǎn jiù ，jiàng là róng chéng ，tiān rán yī zhǒng xiān zī 。zhú wài jiā fēng ，qī liáng jiǎn báo wéi yí 。dōng jun1 kǔ lián xiāo shòu ，qiáng jiāo yī 、fù fěn yún zhī 。jiào liàng jìn ，shèng yāo táo qīng sú ，fán xìng cū féi 。hǎo shì xīn zhuāng yǎ tài ，duì shū chán dàn dàn ，báo wù fēi fēi 。jiǒng chū hóng chén ，qīng yíng yù gǔ bīng jī 。yóu xián wū rén yán sè ，shuí yún sì 、guó guó é méi 。xiāng yùn bié ，pà mǎn yuán 、fēng dié wèi zhī 。
yí xià tóng shēng yǒng xī jiān ，chē shū wàn lǐ jiù shān chuān 。chéng míng tái gé zhū xián zài ，gān fèn lín qiū yǎng mù nián 。
jiān jiā ǎi ǎi shù cāng cāng ，píng chǔ xián kàn yì miǎo máng 。yì lù rào shān duō luò mù ，gū chéng lín shuǐ yì xié yáng 。cháo huí jìn pǔ hán shēng yǔ ，yàn dù yáo tiān yè dài shuāng 。zàn xī zhēng ān yíng hǎi shàng ，yān bō qiān lǐ duàn rén cháng 。
xī nián jū chù suī tóng lǐ ，zhǐ shí jīng zhōu miàn ér yǐ 。qiè lái wō shě xì lùn wén ，shǐ xiàng líng tái jiàn wú zǐ 。yè lán xiàng yǔ ò xīn shī ，zhū jī cuǐ càn jiē yīng cí 。yě táng zhuǎn yuè méi yǐng shòu ，shēn yuàn fēng jìng lián jīng chuí 。cè zhàng yuán lín qióng shèng shì ，xīn yuǎn yóu jīng chén shì yì 。qǐ wéi dé zhù yǒu jiāng shān ，gèng què hóng qún ài wén zì 。jīn pán lěi luò bǎi guǒ zhuāng ，yù hú jiā xǔ fú qīng guāng 。zuò shàng fēng liú jù bào xiè ，kuàng nǎi yǒu zǐ wú tā cháng 。jiǔ háng wú suàn bú kě shù ，biàn yù fēi shēn dào xiān fǔ 。hū rán jù zhóu chū zhǎng piān ，kuì wǒ wú yán cān yě lǔ 。xiào hū shì yì tán jiāo qíng ，gòng tīng yè hè míng kōng tíng 。liáng chén měi jǐng shǎng xīn chù ，xǐ suí sì zhě zhī nán bìng 。què jiāng jiàn jù xú tuī tuò ，sān tàn yú yīn jiàn yī yuē 。yuē qù cí róng guī gù xiāng ，zàn wǒ fēn huá zī wèi báo 。cì yán kuí huà zài péng mén ，qǐ yǔ lóng zhāng zhào yǎn gēn 。zī wǒ xiè shì rú huò bǎo ，bào yǐ qióng yáo wèi zú lùn 。wǒ cán fǔ xiàng chū wú bǔ ，ǒu ěr féng shí yù zhēn zhǔ 。dàn néng fèng cǐ hàn mò zhēn ，shù ruò shāng nà yīn kǎo fù 。lín jiān zhì zǐ xiàn yīn qín ，zhī wéi jun1 zhī ài jué qīn 。yí gēng měi yì jiàn fāng cè ，jīn cǐ yī jǔ rú qiān jun1 。jun1 bú jiàn huáng jiā yǐ shì jīn luán cǎo ，qù jun1 jìng shàng zhǎng ān dào 。zhōng chén xū qǔ xiào zǐ mén ，kōng gǔ háng gē jū jiǎo jiǎo 。
lǎo é qiū jú zhōng ，wǒ yù huà jǐ huà 。wàn gǔ tiān dì jiān ，qiě ràng páo xī dú 。
qī zǎi xiàng lián sì jiǔ rú ，cùn xīn wèi zhǎn zhī xiàng yú 。zhū jun1 huái yù kōng dàn què ，lǎo hàn zhí gōu jìn diào yú 。dà yì quān chā wéi fù mǔ ，shàng tiān shí wù zài shī shū 。wù láo zǎi jiǔ xún qí zì ，biàn cǎo yuán wén yì zǐ xū 。
lái rì duǎn duǎn qù rì duō ，bǎi líng yōu yōu yì cuō tuó 。shì qīn bú kě dé ér jiǔ ，rì duǎn xīn zhǎng zhī nài hé 。lián qián bái rì jiān lái dù ，qiáng bàn guāng yīn yè zhōng qù 。zhǎng rì xū jiāo shí èr shí ，shí shí hǎo zài chéng yán chù 。yóu huàn yīn zī xiǎng gù xiāng ，tóng yú shān sè duì gāo liáng 。jiā lín diàn bái chéng tóu shù ，zǒu mǎ bié lái fán jǐ shuāng 。yì zuó xī tái zhe xiù yī ，jīn wéi huā xiàn yì wàng jī 。liáo liáo xiè yǔ qiū dēng xià ，hǎi kuò tiān yáo yǒu mèng guī 。
wēi ruí zǐ luán niǎo ，kǒu xián fú sāng huā 。áo xiáng cháo yǔ xué ，shuāng yì bì tiān yá 。yǔ xué lóng cōng yún wǔ cǎi ，qiān fēng zhú jiàn lián cāng xiè 。yù jiǎn jīn shū bú kě xún ，xiāng lú tiān zhù yī rán zài 。wéi xíng bái mǎ dēng tiān tán ，rǎn rǎn lóng yú wàng bú hái 。sì yuè yī guàn guī yù shuǐ ，zhū hóu yù bó dài tú shān 。tú shān nán qù yáng míng dòng ，zhuó jiǔ qín huáng sān shí wèng 。bái hè yín shēng shè de lái ，xiān rén dàng jí qiáo fēng sòng 。qiáo fēng sà sà zhù xī bīn ，dāng nián cǐ dì chéng chún jun1 。léi gōng wéi gǔ yīn yáng tàn ，tiān dì lái kàn lóng hǔ wén 。làn rú liè xīng luó tài yǐ ，jiǎo ruò fú róng hán yè yuè 。dēng gāo shān xī lín shēn yuān ，yī huī dí guó jiē liú xuè 。jiē yǔ yì shì fēng hú liú ，xīn yǔ tiān tōng shì yuǎn yóu 。jun1 wáng wèi xuě fū jiāo chǐ ，chén zǐ nán kuān fàn lí móu 。wán nòng chóu chóu gǔ zhǎng shàng ，liù qiān jun1 zǐ wéi wú yǎng 。yáo lái jǔ shì suí tiān shí ，yīn móu nì dé dǎo wēi jī 。tiān dì xiàng cān gōng nǎi jiù ，yuán bāo tí gǔ mò chí chí 。bì chí xī nài hé ，chōng fēng hū qǐ xiè yáng bō 。féng jun1 xuán yí cāng shuǐ shǐ ，shòu shòu tiān shū niǎo jì duō 。chéng yǐ wén huáng fù pán shí ，xī nián wǎn wěi shān zhōng dé 。shēn cáng bú shǐ guǐ shén zhī ，mò sòng cháng jiāng fú chèn cè 。fú chèn jīn guī dà zé rén ，yún tái èr shí bā xīng chén 。wǒ zhe yáng qiú yú dà zé ，jun1 pān fèng yì shàng tiān jīn 。tiān jīn tiáo yáo jiē jù cí ，mù tóng qī suì wéi xuān shī 。tiān shòu yīng xióng fēi ǒu ěr ，hé jiǎn huáng gōng yù xià pī 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

子虚赋相关翻译

①七夕：农历七月七日，传说牛郎和织女这天在天河的鹊桥上相会。鸾扇：上面绣有凤凰图案的掌扇。鸾，凤凰一类的鸟。扇，指掌扇，古时模仿雉尾而制成的长柄扇，用于坐车上，以敝日挡尘。凤幄：闺中的帐幕；绣有凤凰图案的车帐。星桥：鹊桥，传说七夕这日天下的喜鹊都飞往天河，为牛郎和织女相会搭桥。
①具：准备，置办。鸡黍：指农家待客的丰盛饭食（字面指鸡和黄米饭）。黍：黄米，古代认为是上等的粮食。邀：邀请。至：到。
②人何处：所思念的人在哪里？

子虚赋相关赏析

这首《水仙子》中最繁华富丽的句子是“两岸人家接画檐”。
这是一首抒写闺怨的双调词，咏人兼咏物，上片描写在清幽环境中的一位美人，她高洁绝尘，又十分孤独寂寞；下片掉转笔锋，专咏榴花，借花取喻，时而花人并列，时而花人合一。作者赋予词中的美人、榴花以孤芳高洁、自伤迟暮的品格和情感，在这两个美好的意象中渗透进自己的人格和感情。词中写失时之佳人，托失意之情怀；以婉曲缠绵的儿女情肠，寄慷慨郁愤的身世之感。
该首小令由景人情，抒发怀古伤今之叹。作者还工于用典，几乎做到“无一字无来历”，正如明王骥德所说“曲之佳处，不在用事，亦不在不用事”，而在于是否“引得的确，用的恰好”（《曲律·论用事》）。作者虽然在曲中频繁用典，也化用了许多人的诗句，但却结合了作者的领悟和构思，创造出新的意境，堪称张小山怀古小令中的佳品。

作者介绍

詹荣 詹荣，抚州（今江西临川）人，饶节之仆（《莲堂诗话》卷下）。