水浒传·第二十一回

水浒传·第二十一回原文：

故国一千里，他乡此独征。乱山依远戍，寒日下孤城。灯火曕程远，川原入望平。不堪回首处，孤雁入云鸣。
汉有德公天下士，皇祐相国实其裔。虽云出处有同异，今古庞宗开显晦。我观清风励百世，未若太平以身致。鹿门遗墨不可觊，聊宝此书贵行志。
待得城楼月欲升，竟携茶具就书灯。九朝旧事无人听，只有西厅老郡丞。
春蚕到死丝方尽，蜡炬成灰泪始干。
早知天意有温凉，车笠何由誓不忘。祖席纷纷饯梁柳，私书屡屡属陈汤。缠头红锦徵歌费，点目黄金著笔忙。束阁柴门吾未可，但求閒静养心光。
问讯东郊，尺五城阴，名园乍开。甚药栏绕处，未移湘竹，花源寻后，不数江梅。一种风流，先春占了，社酒旗边红杏媒。丝丝里，见亭亭楼榭，曲曲池台。此中肯放徘徊，便随意逍遥石径苔。看拖条筇杖，玉阶催去，穿双笱屐，瑶圃才回。多少骚人，孙弘座上，吟尽江豪吐凤才。飞绵好，待夔龙携手，捲过尘埃。
九月一日，愈再拜：受牒之明日，在使院中，有小吏持院中故事节目十馀事来示愈。其中不可者，有自九月至明年二月之终，皆晨入夜归，非有疾病事故，辄不许出。当时以初受命，不敢言，古人有言曰：人各有能有不能。若此者，非愈之所能也。抑而行之，必发狂疾，上无以承事于公，忘其将所以报德者；下无以自立，丧失其所以为心。夫如是，则安得而不言？　　凡执事之择于愈者，非为其能晨入夜归也，必将有以取之。苟有以取之，虽不晨入而夜归，其所取者犹在也。下之事上，不一其事；上之使下，不一其事。量力而仕之，度才而处之，其所不能，不强使为，是故为下者不获罪于上，为上者不得怨于下矣。孟子有云：今之诸侯无大相过者，以其皆“好臣其所教，而不好臣其所受教”，今之时，与孟子之时又加远矣，皆好其闻命而奔走者，不好其直己而行道者。闻命而奔走者，好利者也；直己而行道者，好义者也。未有好利而爱其君者，未有好义而忘其君者。今之王公大人，惟执事可以闻此言，惟愈于执事也可以此言进。愈蒙幸于执事，其所从旧矣。若宽假之，使不失其性，加待之，使足以为名，寅而入，尽辰而退；申而入，终酉而退，率以为常，亦不废事。天下之人闻执事之于愈如是也，必皆曰：执事之好士也如此，执事之待士以礼如此，执事之使人不枉其性而能有容如此，执事之欲成人之名如此，执事之厚于故旧如此。又将曰：韩愈之识其所依归也如此，韩愈之不谄屈于富贵之人如此，韩愈之贤能使其主待之以礼如此，则死于执事之门无悔也。若使随行而入，逐队而趋，言不敢尽其诚，道有所屈于己；天下之人闻执事之于愈如此，皆曰：执事之用韩愈，哀其穷，收之而已耳；韩愈之事执事，不以道，利之而已耳。苟如是，虽日受千金之赐，一歳九迁其官，感恩则有之矣，将以称于天下曰知己知己则未也。　　伏惟哀其所不足，矜其愚，不录其罪，察其辞而垂仁采纳焉。愈恐惧再拜。
回阴翳朝日，薄寒履微霜。绿池潜游鳞，飞鸟归林翔。北风吹蕙帷，馨香发我堂。揽衣下阶除，屣履独徬徨。岂无芳草思，欲寄愁春阳。忧来人莫知，悲愤结衷肠。山韫玉含辉，川沉珠媚光。所愿崇明德，别离何足伤。
满酌劝君酒，劝君君莫辞。能禁几度别，即到白头时。晚岫无云蔽，春帆有燕随。男儿两行泪，不欲等闲垂。
绿酒映花红，花枝美人醉。非关醉欲眠，思君坐成寐。

水浒传·第二十一回拼音解读：

gù guó yī qiān lǐ ，tā xiāng cǐ dú zhēng 。luàn shān yī yuǎn shù ，hán rì xià gū chéng 。dēng huǒ yàn chéng yuǎn ，chuān yuán rù wàng píng 。bú kān huí shǒu chù ，gū yàn rù yún míng 。
hàn yǒu dé gōng tiān xià shì ，huáng yòu xiàng guó shí qí yì 。suī yún chū chù yǒu tóng yì ，jīn gǔ páng zōng kāi xiǎn huì 。wǒ guān qīng fēng lì bǎi shì ，wèi ruò tài píng yǐ shēn zhì 。lù mén yí mò bú kě jì ，liáo bǎo cǐ shū guì háng zhì 。
dài dé chéng lóu yuè yù shēng ，jìng xié chá jù jiù shū dēng 。jiǔ cháo jiù shì wú rén tīng ，zhī yǒu xī tīng lǎo jun4 chéng 。
chūn cán dào sǐ sī fāng jìn ，là jù chéng huī lèi shǐ gàn 。
zǎo zhī tiān yì yǒu wēn liáng ，chē lì hé yóu shì bú wàng 。zǔ xí fēn fēn jiàn liáng liǔ ，sī shū lǚ lǚ shǔ chén tāng 。chán tóu hóng jǐn zhēng gē fèi ，diǎn mù huáng jīn zhe bǐ máng 。shù gé chái mén wú wèi kě ，dàn qiú jiān jìng yǎng xīn guāng 。
wèn xùn dōng jiāo ，chǐ wǔ chéng yīn ，míng yuán zhà kāi 。shèn yào lán rào chù ，wèi yí xiāng zhú ，huā yuán xún hòu ，bú shù jiāng méi 。yī zhǒng fēng liú ，xiān chūn zhàn le ，shè jiǔ qí biān hóng xìng méi 。sī sī lǐ ，jiàn tíng tíng lóu xiè ，qǔ qǔ chí tái 。cǐ zhōng kěn fàng pái huái ，biàn suí yì xiāo yáo shí jìng tái 。kàn tuō tiáo qióng zhàng ，yù jiē cuī qù ，chuān shuāng gǒu jī ，yáo pǔ cái huí 。duō shǎo sāo rén ，sūn hóng zuò shàng ，yín jìn jiāng háo tǔ fèng cái 。fēi mián hǎo ，dài kuí lóng xié shǒu ，juǎn guò chén āi 。
jiǔ yuè yī rì ，yù zài bài ：shòu dié zhī míng rì ，zài shǐ yuàn zhōng ，yǒu xiǎo lì chí yuàn zhōng gù shì jiē mù shí yú shì lái shì yù 。qí zhōng bú kě zhě ，yǒu zì jiǔ yuè zhì míng nián èr yuè zhī zhōng ，jiē chén rù yè guī ，fēi yǒu jí bìng shì gù ，zhé bú xǔ chū 。dāng shí yǐ chū shòu mìng ，bú gǎn yán ，gǔ rén yǒu yán yuē ：rén gè yǒu néng yǒu bú néng 。ruò cǐ zhě ，fēi yù zhī suǒ néng yě 。yì ér háng zhī ，bì fā kuáng jí ，shàng wú yǐ chéng shì yú gōng ，wàng qí jiāng suǒ yǐ bào dé zhě ；xià wú yǐ zì lì ，sàng shī qí suǒ yǐ wéi xīn 。fū rú shì ，zé ān dé ér bú yán ？　　fán zhí shì zhī zé yú yù zhě ，fēi wéi qí néng chén rù yè guī yě ，bì jiāng yǒu yǐ qǔ zhī 。gǒu yǒu yǐ qǔ zhī ，suī bú chén rù ér yè guī ，qí suǒ qǔ zhě yóu zài yě 。xià zhī shì shàng ，bú yī qí shì ；shàng zhī shǐ xià ，bú yī qí shì 。liàng lì ér shì zhī ，dù cái ér chù zhī ，qí suǒ bú néng ，bú qiáng shǐ wéi ，shì gù wéi xià zhě bú huò zuì yú shàng ，wéi shàng zhě bú dé yuàn yú xià yǐ 。mèng zǐ yǒu yún ：jīn zhī zhū hóu wú dà xiàng guò zhě ，yǐ qí jiē “hǎo chén qí suǒ jiāo ，ér bú hǎo chén qí suǒ shòu jiāo ”，jīn zhī shí ，yǔ mèng zǐ zhī shí yòu jiā yuǎn yǐ ，jiē hǎo qí wén mìng ér bēn zǒu zhě ，bú hǎo qí zhí jǐ ér háng dào zhě 。wén mìng ér bēn zǒu zhě ，hǎo lì zhě yě ；zhí jǐ ér háng dào zhě ，hǎo yì zhě yě 。wèi yǒu hǎo lì ér ài qí jun1 zhě ，wèi yǒu hǎo yì ér wàng qí jun1 zhě 。jīn zhī wáng gōng dà rén ，wéi zhí shì kě yǐ wén cǐ yán ，wéi yù yú zhí shì yě kě yǐ cǐ yán jìn 。yù méng xìng yú zhí shì ，qí suǒ cóng jiù yǐ 。ruò kuān jiǎ zhī ，shǐ bú shī qí xìng ，jiā dài zhī ，shǐ zú yǐ wéi míng ，yín ér rù ，jìn chén ér tuì ；shēn ér rù ，zhōng yǒu ér tuì ，lǜ yǐ wéi cháng ，yì bú fèi shì 。tiān xià zhī rén wén zhí shì zhī yú yù rú shì yě ，bì jiē yuē ：zhí shì zhī hǎo shì yě rú cǐ ，zhí shì zhī dài shì yǐ lǐ rú cǐ ，zhí shì zhī shǐ rén bú wǎng qí xìng ér néng yǒu róng rú cǐ ，zhí shì zhī yù chéng rén zhī míng rú cǐ ，zhí shì zhī hòu yú gù jiù rú cǐ 。yòu jiāng yuē ：hán yù zhī shí qí suǒ yī guī yě rú cǐ ，hán yù zhī bú chǎn qū yú fù guì zhī rén rú cǐ ，hán yù zhī xián néng shǐ qí zhǔ dài zhī yǐ lǐ rú cǐ ，zé sǐ yú zhí shì zhī mén wú huǐ yě 。ruò shǐ suí háng ér rù ，zhú duì ér qū ，yán bú gǎn jìn qí chéng ，dào yǒu suǒ qū yú jǐ ；tiān xià zhī rén wén zhí shì zhī yú yù rú cǐ ，jiē yuē ：zhí shì zhī yòng hán yù ，āi qí qióng ，shōu zhī ér yǐ ěr ；hán yù zhī shì zhí shì ，bú yǐ dào ，lì zhī ér yǐ ěr 。gǒu rú shì ，suī rì shòu qiān jīn zhī cì ，yī suì jiǔ qiān qí guān ，gǎn ēn zé yǒu zhī yǐ ，jiāng yǐ chēng yú tiān xià yuē zhī jǐ zhī jǐ zé wèi yě 。　　fú wéi āi qí suǒ bú zú ，jīn qí yú ，bú lù qí zuì ，chá qí cí ér chuí rén cǎi nà yān 。yù kǒng jù zài bài 。
huí yīn yì cháo rì ，báo hán lǚ wēi shuāng 。lǜ chí qián yóu lín ，fēi niǎo guī lín xiáng 。běi fēng chuī huì wéi ，xīn xiāng fā wǒ táng 。lǎn yī xià jiē chú ，xǐ lǚ dú bàng huáng 。qǐ wú fāng cǎo sī ，yù jì chóu chūn yáng 。yōu lái rén mò zhī ，bēi fèn jié zhōng cháng 。shān yùn yù hán huī ，chuān chén zhū mèi guāng 。suǒ yuàn chóng míng dé ，bié lí hé zú shāng 。
mǎn zhuó quàn jun1 jiǔ ，quàn jun1 jun1 mò cí 。néng jìn jǐ dù bié ，jí dào bái tóu shí 。wǎn xiù wú yún bì ，chūn fān yǒu yàn suí 。nán ér liǎng háng lèi ，bú yù děng xián chuí 。
lǜ jiǔ yìng huā hóng ，huā zhī měi rén zuì 。fēi guān zuì yù mián ，sī jun1 zuò chéng mèi 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

水浒传·第二十一回相关翻译

①玉人：美人，指歌女。少，稍。
⑷复：作“和”，与。
①何心：何来的心。无心。黄花：指菊花，即黄菊、秋菊。
①官舍：即官府。萧萧：象声词，草木摇落声。闲官：指当时诗人所任商州团练副使之职。

水浒传·第二十一回相关赏析

这里，开头两句中的“欲”“足”二字用得好。一个欲字，准确地表现了连年不雨的大旱象，写出了满山遍野的庄稼草木都半死不活，快要枯死的样子，这里的“欲枯焦”并不是俱枯焦，已枯焦，而是眼看就要枯焦了，所以大雨之后，才能马上复苏。

这是一首送别词，作于作者的诗友欲赴九华走马上任之际。九华：地名，在今安徽省。

作者介绍

冯梦得 宋南剑州将乐人，字初心，一字景说。笃志嗜学，博洽经史。理宗嘉熙二年进士。除宗正寺簿，又历秘书丞、给事中诸职，累擢礼部尚书。所荐拔多为名臣。尝奏立龟山书院，时谓扶植道南一脉，其力居多。