中庸·第二十章

中庸·第二十章原文：

秀孝都居弟子行，人人《阴骘》诵文昌。迩来《云笈》传抄贵，更写惊经拜玉皇。
驱车戒行迈，复此官道周。昔来冰雪交，今还风日柔。青骢系柳枝，好鸟鸣相求。冠盖罗四筵，眷言各绸缪。感此自难别，况怀瓜葛忧。清源雄剧地，南北当襟喉。选代苦不易，眷毗良以优。暂割骨肉恩，且为旬月留。长安富车马，迟尔看来游。
人间五福最难全，寿考康宁八十年。贺监酒船空鉴曲，赞皇吟屋冷平泉。庭前玉树呈三秀，架上香芸续□□。生死哀荣无一恨，御风归作玉楼仙。
集英金屋起清秋，式宴千官拜赐优。宴罢瑶仙迎翠辇，霞衣袅娜逐风柔。
翾翾才得蜕，咽咽未成喧。翳叶谁能见，南风绿绕轩。乍惊变节物，还念别郊园。何待当秋听，方令羁思繁。
薄游金华山，信足支短筇。长啸黄初平，蹴踏金芙蓉。芙蓉峰头白云起，天风习习两腋举。相传古来洞天三十六，乃是赤松真人之所理。千岩拔崔嵬，万壑亘迤逦。高欲凌空同，侧若摧鸟鼠。括苍与台雁，琐细不足拟。帝鸿既长逝，雨师邈难招。回看昔日讲堂洞，却忆当时刘孝标。九龙蜿蜒读书处，穹岩怪石摩苍霄。荒坟突兀葬彩笔，至今词客何寥寥。讲堂信郁纡，朝真益弘敞。天门划然开，石洞豁榛莽。恍然坐我金银台，昆丘玄圃恣来往。青虬赤鲤尽罗列，三仙七圣时俯仰。幽怀转轶荡，胜槩杳莫穷。飞梁百尺下窈窕，举足却堕冰壶中。冰壶跨山腹，气势何其雄。何年虎豹穴，置此蛟龙宫。水帘参差直下五千尺，银河宛转倒泻双白虹。天孙云锦织璀璨，鲛人珠箔垂玲珑。飞流溅沫日夜不得息，惊涛涌雪六月迷长空。耸身出冰壶，倚杖息馀峭。举头万松巅，隐隐落斜照。石羊纷纷望不穷，突见双龙挂寒峤。恍惚初平兄弟骑，蜕骨遗此青天貌。俯窥曲涧仅容膝，解衣燃烛渡深黑。行行不尽一线明，万乳荧煌喷苍壁。玉树罗青葱，芝田烂金碧。谁持巨灵斧，凿此灵仙窟。真人渺何许，瑶草纷可拾。枰间数子势飞动，细看尚记当年弈。人言此穴穿四明，天窗万叠开蓬瀛。摩挲仰视众仙箓，隐见若有胡生名。吁嗟我今胡为在下土，青鞋布袜濩落如流萍。乃思昔日玉皇侧，看花醉卧芙蓉城。木公徘徊向我怒，授简谪余离太清。一落人间五千载，沧溟浩劫会巳盈。顾瞻灵境但咫尺，奋身欲飞还不能。倚杖还悲歌，壮心浩难遏。却忆云门期，瓢笠候明发。回望金华山，兹游信奇绝。馀霞映袍袖，岚翠尚明灭。何当蹑苍虬，长揖众仙列。提携两赤松，永与尘世别。
有约城西散冶情，春风辍直下承明。清时自得閒官味，胜日难能乐事并。马首年光新柳色，烟中兰若远钟声。悠悠歧路何须问，且向白云深处行。

中庸·第二十章拼音解读：

xiù xiào dōu jū dì zǐ háng ，rén rén 《yīn zhì 》sòng wén chāng 。ěr lái 《yún jí 》chuán chāo guì ，gèng xiě jīng jīng bài yù huáng 。
qū chē jiè háng mài ，fù cǐ guān dào zhōu 。xī lái bīng xuě jiāo ，jīn hái fēng rì róu 。qīng cōng xì liǔ zhī ，hǎo niǎo míng xiàng qiú 。guàn gài luó sì yàn ，juàn yán gè chóu miù 。gǎn cǐ zì nán bié ，kuàng huái guā gě yōu 。qīng yuán xióng jù dì ，nán běi dāng jīn hóu 。xuǎn dài kǔ bú yì ，juàn pí liáng yǐ yōu 。zàn gē gǔ ròu ēn ，qiě wéi xún yuè liú 。zhǎng ān fù chē mǎ ，chí ěr kàn lái yóu 。
rén jiān wǔ fú zuì nán quán ，shòu kǎo kāng níng bā shí nián 。hè jiān jiǔ chuán kōng jiàn qǔ ，zàn huáng yín wū lěng píng quán 。tíng qián yù shù chéng sān xiù ，jià shàng xiāng yún xù □□。shēng sǐ āi róng wú yī hèn ，yù fēng guī zuò yù lóu xiān 。
jí yīng jīn wū qǐ qīng qiū ，shì yàn qiān guān bài cì yōu 。yàn bà yáo xiān yíng cuì niǎn ，xiá yī niǎo nà zhú fēng róu 。
xuān xuān cái dé tuì ，yān yān wèi chéng xuān 。yì yè shuí néng jiàn ，nán fēng lǜ rào xuān 。zhà jīng biàn jiē wù ，hái niàn bié jiāo yuán 。hé dài dāng qiū tīng ，fāng lìng jī sī fán 。
báo yóu jīn huá shān ，xìn zú zhī duǎn qióng 。zhǎng xiào huáng chū píng ，cù tà jīn fú róng 。fú róng fēng tóu bái yún qǐ ，tiān fēng xí xí liǎng yè jǔ 。xiàng chuán gǔ lái dòng tiān sān shí liù ，nǎi shì chì sōng zhēn rén zhī suǒ lǐ 。qiān yán bá cuī wéi ，wàn hè gèn yǐ lǐ 。gāo yù líng kōng tóng ，cè ruò cuī niǎo shǔ 。kuò cāng yǔ tái yàn ，suǒ xì bú zú nǐ 。dì hóng jì zhǎng shì ，yǔ shī miǎo nán zhāo 。huí kàn xī rì jiǎng táng dòng ，què yì dāng shí liú xiào biāo 。jiǔ lóng wān yán dú shū chù ，qióng yán guài shí mó cāng xiāo 。huāng fén tū wū zàng cǎi bǐ ，zhì jīn cí kè hé liáo liáo 。jiǎng táng xìn yù yū ，cháo zhēn yì hóng chǎng 。tiān mén huá rán kāi ，shí dòng huō zhēn mǎng 。huǎng rán zuò wǒ jīn yín tái ，kūn qiū xuán pǔ zì lái wǎng 。qīng qiú chì lǐ jìn luó liè ，sān xiān qī shèng shí fǔ yǎng 。yōu huái zhuǎn yì dàng ，shèng gài yǎo mò qióng 。fēi liáng bǎi chǐ xià yǎo tiǎo ，jǔ zú què duò bīng hú zhōng 。bīng hú kuà shān fù ，qì shì hé qí xióng 。hé nián hǔ bào xué ，zhì cǐ jiāo lóng gōng 。shuǐ lián cān chà zhí xià wǔ qiān chǐ ，yín hé wǎn zhuǎn dǎo xiè shuāng bái hóng 。tiān sūn yún jǐn zhī cuǐ càn ，jiāo rén zhū bó chuí líng lóng 。fēi liú jiàn mò rì yè bú dé xī ，jīng tāo yǒng xuě liù yuè mí zhǎng kōng 。sǒng shēn chū bīng hú ，yǐ zhàng xī yú qiào 。jǔ tóu wàn sōng diān ，yǐn yǐn luò xié zhào 。shí yáng fēn fēn wàng bú qióng ，tū jiàn shuāng lóng guà hán qiáo 。huǎng hū chū píng xiōng dì qí ，tuì gǔ yí cǐ qīng tiān mào 。fǔ kuī qǔ jiàn jǐn róng xī ，jiě yī rán zhú dù shēn hēi 。háng háng bú jìn yī xiàn míng ，wàn rǔ yíng huáng pēn cāng bì 。yù shù luó qīng cōng ，zhī tián làn jīn bì 。shuí chí jù líng fǔ ，záo cǐ líng xiān kū 。zhēn rén miǎo hé xǔ ，yáo cǎo fēn kě shí 。píng jiān shù zǐ shì fēi dòng ，xì kàn shàng jì dāng nián yì 。rén yán cǐ xué chuān sì míng ，tiān chuāng wàn dié kāi péng yíng 。mó suō yǎng shì zhòng xiān lù ，yǐn jiàn ruò yǒu hú shēng míng 。yù jiē wǒ jīn hú wéi zài xià tǔ ，qīng xié bù wà hù luò rú liú píng 。nǎi sī xī rì yù huáng cè ，kàn huā zuì wò fú róng chéng 。mù gōng pái huái xiàng wǒ nù ，shòu jiǎn zhé yú lí tài qīng 。yī luò rén jiān wǔ qiān zǎi ，cāng míng hào jié huì sì yíng 。gù zhān líng jìng dàn zhǐ chǐ ，fèn shēn yù fēi hái bú néng 。yǐ zhàng hái bēi gē ，zhuàng xīn hào nán è 。què yì yún mén qī ，piáo lì hòu míng fā 。huí wàng jīn huá shān ，zī yóu xìn qí jué 。yú xiá yìng páo xiù ，lán cuì shàng míng miè 。hé dāng niè cāng qiú ，zhǎng yī zhòng xiān liè 。tí xié liǎng chì sōng ，yǒng yǔ chén shì bié 。
yǒu yuē chéng xī sàn yě qíng ，chūn fēng chuò zhí xià chéng míng 。qīng shí zì dé jiān guān wèi ，shèng rì nán néng lè shì bìng 。mǎ shǒu nián guāng xīn liǔ sè ，yān zhōng lán ruò yuǎn zhōng shēng 。yōu yōu qí lù hé xū wèn ，qiě xiàng bái yún shēn chù háng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

中庸·第二十章相关翻译

①许道宁：宋河间人，一作长安人，善画，自成一家。
③秋：收成。一作“收”。

中庸·第二十章相关赏析

这首小词不仅内容可取，而且结构相当完美。前人说“真诗果在民间”（李梦阳《郭公谣序》），此词是一个很好的证明。
这是祭祀周族祖先后稷以配天的乐歌。周颂中祭祀先王之作，大都篇幅简短。如《周颂·维清》祭祀文王，只有短短五句；此篇祭祀后稷，也不过八句。究其原因，便是周朝历代先王的丰功伟绩，已家喻户晓，深入人心，无须赘述。就此篇而论，后稷的传奇性经历和“诞降嘉种”、“是获是亩”赐民百谷的无量功德，在同属《诗经》的《大雅·生民》中便有详尽的叙述与颂扬。《大雅·生民》即使未能创作于《周颂·思文》之前，而它的富有神话色彩的内容则必然早就广泛流传于民间。

作者介绍

孙翃 孙翃，唐代诗人，尝以监察御史使洪州。张九龄在洪州时，翃与往还。诗一首。