三都赋

三都赋原文：

传有真人乘鹤去，空馀老杏手亲栽。至今深洞悬钟乳，终古阴崖长碧苔。大道无为且游戏，谷神不死或归来。秋风落日仙坛静，涧草岩花到处开。
不厌东溪绿玉君，天坛双凤有时闻。一峰晓似朝仙处，青节森森倚绛云。万枝朝露学潇湘，杳霭孤亭白石凉。谁道乖龙不得雨，春雷入地马鞭狂。啸入新篁一里行，万竿如瓮锁龙泓。惊巢翡翠无寻处，闲倚云根刻姓名。青岚帚亚思吾祖，绿润偏多忆蔡邕。长听南园风雨夜，恐生鳞甲尽为龙。迸玉闲抽上钓矶，翠苗番次脱霞衣。山童泥乞青骢马，骑过春泉掣手飞。须题内史琅玕坞，几醉山阳瑟瑟村。剩养万茎将扫俗，莫教凡鸟闹云门。一溪云母间灵花，似到封侯逸士家。谁识雌雄九成律，子乔丹井在深涯。燕燕雏时紫米香，野溪羞色过东墙。诸儿莫拗成蹊笋，从结高笼养凤凰。一节呼龙万里秋，数茎垂海六鳌愁。更须瀑布峰前种，云里阑干过子猷。丘壑谁堪话碧鲜，静寻春谱认婵娟。会当小杀青瑶简，图写龟鱼把上天。玄圃千春闭玉丛，湛阳一祖碧云空。不须骚屑愁江岛，今日南枝在国风。
谁谓羲农古，朝朝眼底人。青天不改色，沧海几扬尘。静看松梢月，孤吟石洞春。年馀不饮酒，掬水味偏淳。
日月欻不淹，万物纷回薄。冬索复春敷，夏茂以秋落。彼来无穷期，讵可尽酬酢。人生聊尔耳，政应如解箨。可料百年身，胡为自束缚。达人畅高情，物物各有乐。浊醪随身置，心赏悟远托。陶阮寓酒意，斯亭岂虚作。
翠羽飞梁苑。连催发，暮樯留话江燕。尘街堕珥，瑶扉乍钥，彩绳双罥。新烟暗叶成阴，效翠妩、西陵送远。又趁得、蕊露天香，春留建章花晚。归来笑折仙桃，琼楼宴萼，金漏催箭。兰亭秀语，乌丝润墨，汉宫传玩。红欹醉玉天上，倩凤尾、时题画扇。问几时、重驾巫云，蓬莱路浅。
吾邦少尹真瑰奇，连艘千里来京师。浃旬了却公家事，南薰五两催行期。一杯饯别长安道，吏民悬望归来早。哦松正尔及清秋，触处炎歊净如扫。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
尘涩鳌钩公子恨，风吹马耳谪仙愁。皇天老眼成人晚，今日男儿得志秋。官样文章堆笔底，世情风色候江头。主司不是冬烘物，五色迷人莫浪忧。
牵组次炎方，采蘅历锦泽。迢迢万里桥，悠悠三河客。雪岭下春湍，月峡忆归席。怅此孤根蓬，安得双飞翼。洲融鸟含景，露蕤木弄色。群动与时遂，吾生坐拘迫。张掾感莼味，陶令悲形役。岂不景先达，情恋昧多益。吹万天运涂，得一圣灵宅。亹亹道有会，洒洒性自适。绮季灭尘响，于焉南山侧。
争途苦不前，贫病遂连牵。向暮同行客，当秋独长年。晚花唯有菊，寒叶已无蝉。吏部逢今日，还应瓮下眠。

三都赋拼音解读：

chuán yǒu zhēn rén chéng hè qù ，kōng yú lǎo xìng shǒu qīn zāi 。zhì jīn shēn dòng xuán zhōng rǔ ，zhōng gǔ yīn yá zhǎng bì tái 。dà dào wú wéi qiě yóu xì ，gǔ shén bú sǐ huò guī lái 。qiū fēng luò rì xiān tán jìng ，jiàn cǎo yán huā dào chù kāi 。
bú yàn dōng xī lǜ yù jun1 ，tiān tán shuāng fèng yǒu shí wén 。yī fēng xiǎo sì cháo xiān chù ，qīng jiē sēn sēn yǐ jiàng yún 。wàn zhī cháo lù xué xiāo xiāng ，yǎo ǎi gū tíng bái shí liáng 。shuí dào guāi lóng bú dé yǔ ，chūn léi rù dì mǎ biān kuáng 。xiào rù xīn huáng yī lǐ háng ，wàn gān rú wèng suǒ lóng hóng 。jīng cháo fěi cuì wú xún chù ，xián yǐ yún gēn kè xìng míng 。qīng lán zhǒu yà sī wú zǔ ，lǜ rùn piān duō yì cài yōng 。zhǎng tīng nán yuán fēng yǔ yè ，kǒng shēng lín jiǎ jìn wéi lóng 。bèng yù xián chōu shàng diào jī ，cuì miáo fān cì tuō xiá yī 。shān tóng ní qǐ qīng cōng mǎ ，qí guò chūn quán chè shǒu fēi 。xū tí nèi shǐ láng gān wù ，jǐ zuì shān yáng sè sè cūn 。shèng yǎng wàn jīng jiāng sǎo sú ，mò jiāo fán niǎo nào yún mén 。yī xī yún mǔ jiān líng huā ，sì dào fēng hóu yì shì jiā 。shuí shí cí xióng jiǔ chéng lǜ ，zǐ qiáo dān jǐng zài shēn yá 。yàn yàn chú shí zǐ mǐ xiāng ，yě xī xiū sè guò dōng qiáng 。zhū ér mò niù chéng qī sǔn ，cóng jié gāo lóng yǎng fèng huáng 。yī jiē hū lóng wàn lǐ qiū ，shù jīng chuí hǎi liù áo chóu 。gèng xū bào bù fēng qián zhǒng ，yún lǐ lán gàn guò zǐ yóu 。qiū hè shuí kān huà bì xiān ，jìng xún chūn pǔ rèn chán juān 。huì dāng xiǎo shā qīng yáo jiǎn ，tú xiě guī yú bǎ shàng tiān 。xuán pǔ qiān chūn bì yù cóng ，zhàn yáng yī zǔ bì yún kōng 。bú xū sāo xiè chóu jiāng dǎo ，jīn rì nán zhī zài guó fēng 。
shuí wèi xī nóng gǔ ，cháo cháo yǎn dǐ rén 。qīng tiān bú gǎi sè ，cāng hǎi jǐ yáng chén 。jìng kàn sōng shāo yuè ，gū yín shí dòng chūn 。nián yú bú yǐn jiǔ ，jū shuǐ wèi piān chún 。
rì yuè xū bú yān ，wàn wù fēn huí báo 。dōng suǒ fù chūn fū ，xià mào yǐ qiū luò 。bǐ lái wú qióng qī ，jù kě jìn chóu zuò 。rén shēng liáo ěr ěr ，zhèng yīng rú jiě tuò 。kě liào bǎi nián shēn ，hú wéi zì shù fù 。dá rén chàng gāo qíng ，wù wù gè yǒu lè 。zhuó láo suí shēn zhì ，xīn shǎng wù yuǎn tuō 。táo ruǎn yù jiǔ yì ，sī tíng qǐ xū zuò 。
cuì yǔ fēi liáng yuàn 。lián cuī fā ，mù qiáng liú huà jiāng yàn 。chén jiē duò ěr ，yáo fēi zhà yào ，cǎi shéng shuāng juàn 。xīn yān àn yè chéng yīn ，xiào cuì wǔ 、xī líng sòng yuǎn 。yòu chèn dé 、ruǐ lù tiān xiāng ，chūn liú jiàn zhāng huā wǎn 。guī lái xiào shé xiān táo ，qióng lóu yàn è ，jīn lòu cuī jiàn 。lán tíng xiù yǔ ，wū sī rùn mò ，hàn gōng chuán wán 。hóng yī zuì yù tiān shàng ，qiàn fèng wěi 、shí tí huà shàn 。wèn jǐ shí 、zhòng jià wū yún ，péng lái lù qiǎn 。
wú bāng shǎo yǐn zhēn guī qí ，lián sōu qiān lǐ lái jīng shī 。jiā xún le què gōng jiā shì ，nán xūn wǔ liǎng cuī háng qī 。yī bēi jiàn bié zhǎng ān dào ，lì mín xuán wàng guī lái zǎo 。ò sōng zhèng ěr jí qīng qiū ，chù chù yán xiāo jìng rú sǎo 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
chén sè áo gōu gōng zǐ hèn ，fēng chuī mǎ ěr zhé xiān chóu 。huáng tiān lǎo yǎn chéng rén wǎn ，jīn rì nán ér dé zhì qiū 。guān yàng wén zhāng duī bǐ dǐ ，shì qíng fēng sè hòu jiāng tóu 。zhǔ sī bú shì dōng hōng wù ，wǔ sè mí rén mò làng yōu 。
qiān zǔ cì yán fāng ，cǎi héng lì jǐn zé 。tiáo tiáo wàn lǐ qiáo ，yōu yōu sān hé kè 。xuě lǐng xià chūn tuān ，yuè xiá yì guī xí 。chàng cǐ gū gēn péng ，ān dé shuāng fēi yì 。zhōu róng niǎo hán jǐng ，lù ruí mù nòng sè 。qún dòng yǔ shí suí ，wú shēng zuò jū pò 。zhāng yuàn gǎn chún wèi ，táo lìng bēi xíng yì 。qǐ bú jǐng xiān dá ，qíng liàn mèi duō yì 。chuī wàn tiān yùn tú ，dé yī shèng líng zhái 。wěi wěi dào yǒu huì ，sǎ sǎ xìng zì shì 。qǐ jì miè chén xiǎng ，yú yān nán shān cè 。
zhēng tú kǔ bú qián ，pín bìng suí lián qiān 。xiàng mù tóng háng kè ，dāng qiū dú zhǎng nián 。wǎn huā wéi yǒu jú ，hán yè yǐ wú chán 。lì bù féng jīn rì ，hái yīng wèng xià mián 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

三都赋相关翻译

①晓：天刚亮的时候，春晓：春天的早晨。
①寄雁”句：传说雁南飞时不过衡阳回雁峰，更不用说岭南了。

三都赋相关赏析

“能消几日春”二句，是双承上面两句的曲意，即不但思妇禁受不起几番风雨，就是那天涯游子也同样受不了离愁的折磨了。这句话也是从辛弃疾的“要能消几番风雨，匆匆春又归去”《摸鱼儿·更能消几番风雨》的词意中点化出来，借春意阑珊来衬托自己的哀怨的怅然无限的相思，令人憔悴，令人瘦损，长此下去，如何是好呢？这里着一“又”字，说明这样的两地相思，已经不是破题儿第一遭了。这跟作者的“总是伤春，不似年时镜中人，瘦损!瘦损!”《庆宣和·春思》乃同一机杼。这支小曲之所以自然而不雕琢，典雅而不堆垛，正是作者博搜精粹，蓄之胸中，自然吐属不凡，下笔如有神助。

词的上片赞颂梅花的迷人之姿。首句入笔捉题，直截了当地写梅花“两岸月桥花半吐。”溪水岸边小桥两端的梅花已经绽蕾半开。紧接着直接写梅花半吐的风韵和游人对梅花的迷恋。那半开的梅花通体红透，香气四溢。“肌香”二字以美人暗喻梅花香气袭人冰肌玉骨的娇姿。正是梅花这绝代风彩，才使游人不知不觉中为其所吸引。一个“暗”字、一个“误”字把游人情不自禁的迷恋梅花的神态写足。以下二句“透道武陵溪上路，不知迷入江南去”用东晋文学家陶渊明《桃花源记》中武陵渔人误入桃源、忘情迷途的典故，反衬江南梅花的迷人风姿。此二句是说人人透说那“芳草鲜美，落英缤纷”（《桃花源记》）的武陵溪畔桃花林的美丽，却不知这梅花半吐的江南风景的迷人。对比之下，更突出这江南桥畔梅花的美丽，表现了主人公爱梅的情感。

作者介绍

韩世忠 杨绘（1032年～1116年），字元素，号先白，谥肃轩，绵竹（今属四川）人。公元1056年（宋仁宗嘉祐元年）登进士第，历官荆南府通判、开封府推官等职，后任翰林学士、御史中丞。晚年弃官南下，来海阳县官溪都（今榕城区仙桥、梅云一带）定居，创槎桥村。杨氏一支在此繁衍生殖并蕃迁潮汕各地。杨绘被潮汕大多杨姓居民尊为始祖。杨绘墓位于仙桥钱岗山西北坡，坐东朝西，是一处宋代古墓。杨氏宗祠位于揭阳市仙桥街道槎桥社区东联村，建于清初，为三厅式灰、木、石构筑庙堂。揭阳市政府于2005年7月公布第三批市级文物保护单位，将杨绘墓及祠堂列为古墓葬类市级文物保护单位。