哀江南赋序

哀江南赋序原文：

野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。
休教行已愧屠沽，为学当为君子儒。俱是傍人门户立，艾人且莫笑桃符。
家有清白志，所实甑中尘。休去无生涯，老来犹苦辛。一麾了婚嫁，万事蠹精神。与君尝大言，定作青山邻。蹭蹬未携手，得无羞故人。
对簇鳌山十万人，皇都今夕几分春。六街三市浑如昼，寄语金吾莫夜巡。
寂寞坐遥夜，清风何处来。天高散骑省，月冷建章台。邻笛哀声急，城砧朔气催。芙蓉已委绝，谁复可为媒。
江上鲈鱼秋正肥，季鹰安得不思归。自怜青鬓朝来改，多病还应早拂衣。
端为怀黄取醢烹，岂缘多足恣旁横。焚脐未用集鼠辈，椎髓方嫌太瘦生。
雅志躬耕畎亩中，依时播种乐年丰。日倾绿醑消清兴，夜诵黄庭礼碧空。慕道有心求妙诀，寻真无路觅仙踪。世间人事多翻覆，惟有江山万古同。
花明柳暗别成村，谁逞机心截水根。溟海飞涛浮日月，殷雷挟雨破朝昏。山誇幽折窝藏壁，客怪衣冠犬吠门。信步不寻来去迹，指迷犹见古风存。
已共红尘迹渐疏，画檐愁见燕归初。无端有寄闲消息，肠断萧娘一纸书。

哀江南赋序拼音解读：

yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。
xiū jiāo háng yǐ kuì tú gū ，wéi xué dāng wéi jun1 zǐ rú 。jù shì bàng rén mén hù lì ，ài rén qiě mò xiào táo fú 。
jiā yǒu qīng bái zhì ，suǒ shí zèng zhōng chén 。xiū qù wú shēng yá ，lǎo lái yóu kǔ xīn 。yī huī le hūn jià ，wàn shì dù jīng shén 。yǔ jun1 cháng dà yán ，dìng zuò qīng shān lín 。cèng dēng wèi xié shǒu ，dé wú xiū gù rén 。
duì cù áo shān shí wàn rén ，huáng dōu jīn xī jǐ fèn chūn 。liù jiē sān shì hún rú zhòu ，jì yǔ jīn wú mò yè xún 。
jì mò zuò yáo yè ，qīng fēng hé chù lái 。tiān gāo sàn qí shěng ，yuè lěng jiàn zhāng tái 。lín dí āi shēng jí ，chéng zhēn shuò qì cuī 。fú róng yǐ wěi jué ，shuí fù kě wéi méi 。
jiāng shàng lú yú qiū zhèng féi ，jì yīng ān dé bú sī guī 。zì lián qīng bìn cháo lái gǎi ，duō bìng hái yīng zǎo fú yī 。
duān wéi huái huáng qǔ hǎi pēng ，qǐ yuán duō zú zì páng héng 。fén qí wèi yòng jí shǔ bèi ，zhuī suǐ fāng xián tài shòu shēng 。
yǎ zhì gōng gēng quǎn mǔ zhōng ，yī shí bō zhǒng lè nián fēng 。rì qīng lǜ xǔ xiāo qīng xìng ，yè sòng huáng tíng lǐ bì kōng 。mù dào yǒu xīn qiú miào jué ，xún zhēn wú lù mì xiān zōng 。shì jiān rén shì duō fān fù ，wéi yǒu jiāng shān wàn gǔ tóng 。
huā míng liǔ àn bié chéng cūn ，shuí chěng jī xīn jié shuǐ gēn 。míng hǎi fēi tāo fú rì yuè ，yīn léi jiā yǔ pò cháo hūn 。shān kuā yōu shé wō cáng bì ，kè guài yī guàn quǎn fèi mén 。xìn bù bú xún lái qù jì ，zhǐ mí yóu jiàn gǔ fēng cún 。
yǐ gòng hóng chén jì jiàn shū ，huà yán chóu jiàn yàn guī chū 。wú duān yǒu jì xián xiāo xī ，cháng duàn xiāo niáng yī zhǐ shū 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

哀江南赋序相关翻译

②金甲：战场上用作护身的盔甲，这里指代戎马生涯。卖宝刀：这里反用其意，表示自己不愿卖刀，仍盼为国再立新功。
①昵昵：亲热的样子。一作“妮妮”。尔汝：至友之间不讲客套，以你我相称。这里表示亲近。

哀江南赋序相关赏析

白朴此曲，以一个“疑”字引出，悬念，情节，心理，寥寥几笔，全浮于纸上。其艺术手法主要是采用想象和夸张手法，以一个故事的形式来表现事物，生动活泼，逸趣横生，反映了作者富艳的才情。

作者介绍

李洞 李洞，字才江，人，诸王孙也。慕贾岛为诗，铸其像，事之如神。时人但诮其僻涩，而不能贵其奇峭，唯吴融称之。昭宗时不第，游蜀卒。诗三卷。晚唐诗人李洞有一百七十余首诗歌(残句六句)流传至今,其中涉及蜀中的诗篇约有三十首,占其创作总量的六分之一,足见蜀中经历在其诗歌创作中占有的重要地位。